Ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού χορεύει τον τελευταίο καιρό στους φρενήρεις ρυθμούς της νέας ασφαλιστικής “μεταρρύθμισης”. Πρόκειται όμως για ασφαλιστική μεταρρύθμιση ή τελικά για μια συγκεκριμένη μεθόδευση να εξοντωθούν συγκεκριμένες επαγγελματικές κατηγορίες;  Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας αναλύσουμε τα δεδομένα:

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.  Στη χώρα μας, υπάρχει εκτεταμένη τόσο φοροδιαφυγή, όσο και εισφοροδιαφυγή, σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του ενεργού επιχειρηματικού πληθυσμού. Το λένε τα στοιχεία, που δημοσιεύονται, αλλά κυρίως το γνωρίζει η κοινωνία, που ζούμε.

Και, όταν στη χώρα μας είναι κάτι κοινό μυστικό, τότε δεν υπάρχει πιο ισχυρό στοιχείο επιβεβαίωσης.  Οι κλάδοι των ελευθέρων επαγγελματιών και επιχειρήσεων, που φοροδιαφεύγουν, είναι λίγο πολύ γνωστοί και πρόκειται κυρίως για τους επιχειρηματίες του μικρομεσαίου κλάδου.  Οι λόγοι είναι πολύ, ποικίλουν και έχουν αναλυθεί εκτενώς στο παρελθόν.

Η επιτυχία/αποτυχία λοιπόν του νέου ασφαλιστικού νόμου βασίζεται ακριβώς στην παράμετρο αυτή.  Ότι, δηλαδή, θα μειωθεί η φοροδιαφυγή και, συνεπώς, οι ασφαλιστικές εισφορές, που θα καταβάλλονται, θα βασίζονται στην πραγματική οικονομική δυνατότητα του κάθε επαγγελματία.  Βασίζεται, δηλαδή, στην πιο σαθρή ίσως βάση στην ιστορία του ελληνικού έθνους, γιατί είναι γνωστό σε όλους μας ότι η φοροδιαφυγή, ήταν από την σύσταση του ελληνικού έθνους ευρέως διαδεδομένη και αποδεκτή.  Το βέβαιο είναι πως ο βασικότερος λόγος υπήρξε η αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και κράτους.

Ποιοι καλούνται, λοιπόν, να καταβάλλουν σήμερα τις υπέρογκες αυτές ασφαλιστικές εισφορές και ποιους σκοπεύει να εξοντώσει ο νέος ασφαλιστικός νόμος;

Δυστυχώς η απάντηση είναι ξεκάθαρη.

Θα εξοντωθούν οι μικρομεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες, που είναι συνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις, που εμφανίζουν τα δηλωθέντα εισοδήματα τους και που βρίσκονται με ετήσιο φορολογητέο εισόδημα στο εύρος μεταξύ των 30.000 – 100.000 ευρώ.  Η κατηγορία αυτή των επαγγελματιών είναι η κατηγορία, που είτε αντιμετώπισε την επταετή αυτή κρίση με σθένος και υπερβάλλουσα προσπάθεια, είτε ενδεχομένως υπήρξε τυχερή και ευνοήθηκε από την κρίση, είτε αποφάσισε να είναι συνεπής με τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και προχώρησε στην αποκάλυψη και δήλωση των εισοδημάτων της.  Η κατηγορία, όμως, αυτή είναι πληθυσμιακά μικρή πλέον και το πολιτικό κόστος από την αφαίμαξή της, δυστυχώς αμελητέο.  Όσο και αν φωνάζει, κανείς δεν θα την ακούσει, γιατί θεωρείται προνομιούχως οικονομικά τάξη.  Λες και στην κοινωνία, που ζούμε, όλοι οι επαγγελματίες είναι το ίδιο έξυπνοι, το ίδιο εργατικοί, το ίδιο ικανοί ή ακόμα και το ίδιο τυχεροί.

Προφανώς και οι ελεύθεροι επαγγελματίες με υψηλότερα εισοδήματα από τα προαναφερθέντα θα δεχτούν μείωση των εισοδημάτων τους, αλλά τελικά πόσοι είναι αυτοί πραγματικά;  Εάν ανατρέξει κανείς στα δημοσιευμένα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών για δηλωθέντα εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ ετησίως, θα γελάσει.  Θα γελάσει, γιατί το πλήθος αυτών των επαγγελματιών είναι τόσο μικρό, που μόνο γέλια προκαλεί.

Οι συνεπείς λοιπόν αυτοί επαγγελματίες θα βρεθούν σύντομα να μην ακούγονται καθόλου, γιατί μια τεράστια μερίδα άλλων ελευθέρων επαγγελματιών, που βρίσκονται στις χαμηλές εισοδηματικές βαθμίδες, θα είναι πολύ ευνοημένοι, επειδή τελικά θα καταβάλουν αισθητά χαμηλότερες εισφορές και στο σημείο αυτό πολύ από αυτούς θα χαμογελούν και θα χαίρονται.

Θα χαίρονται, γιατί – για μια ακόμα φορά – επιβεβαιώθηκε η άποψη πως στη χώρα αυτή καλύτερα να αποκρύπτεις τα εισοδήματα, παρά να είσαι συνεπής.  Επιβεβαιώθηκαν, γιατί όχι μόνο φοροδιαφεύγουν, αλλά διότι πλέον θα έχουν και επιπλέον όφελος από τις μειωμένες αυτές  νέες ασφαλιστικές εισφορές.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, πλέον έτοιμοι να παρακολουθήσουμε το νέο θεατρικό δράμα με τίτλο, “ο θάνατος του συνεπή φορολογούμενου ελεύθερου επαγγελματία”.  Φοβάμαι πως δεν θα έχει ενδιαφέρον η παράσταση αυτή.

Ο “θάνατος” είναι προδιαγεγραμμένος.