Edited by Elena Chatzaki

The legal framework (Law 4640/ 30.11.2019) introduces the compulsory mediation in commercial and civil disputes, concerning mediation in national and cross-border disputes. Mediation has been introduced into the Greek legal order as a tool for a fast, low-cost, efficient, fair and feasible resolution and agreement of the parties, without the delay and the uncertainty of a judicial dispute.

Below you may find the article in Greek

Της Έλενας Χατζάκη

Με το νόμο 4640/30.11.2019, ψηφίστηκαν οι ισχύουσες διατάξεις περί διαμεσολάβησης σε όλες τις αστικές και εμπορικές υποθέσεις εθνικού και διασυνοριακού χαρακτήρα. Τα βασικά στοιχεία της διαμεσολάβησης όπως ισχύουν πλέον, είναι τα εξής:

1. Σε όλες τις αστικές και εμπορικές υποθέσεις, υπάρχει υποχρέωση ενημέρωσης του πελάτη από το δικηγόρο του, ως προς τη δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς του με διαμεσολάβηση. Η ενημέρωση γίνεται προφορικά αλλά συντάσσεται και υπογράφεται σχετικό ενημερωτικό έντυπο τόσο από τον πελάτη όσο και από το δικηγόρο του. Η υποχρέωση καταλαμβάνει όλες τις υποθέσεις ανεξαρτήτως ποσού και διαδικασίας Η ισχύς της διάταξης αυτής ξεκίνησε από τις 02.12.2019
2. Για τις υποθέσεις της τακτικής διαδικασίας με αξία αντικείμενου άνω των 30.000 ευρώ και για τις οικογενειακές διαφορές με περιουσιακό αντικείμενο, θεσμοθετείται η υποχρεωτική αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης Παράλειψη της υποχρέωσης αυτής και παράκαμψη τη διαδικασίας, καθιστά απαράδεκτη τη συζήτηση της αγωγής αργότερα. Εξαιρούνται οι υποθέσεις με διάδικο το Δημόσιο, το Ν.Π.Δ.Δ., Ο.Τ.Α., και οι υποθέσεις που αφορούν το γάμο και την οικογένεια που δεν έχουν οικονομικό αντικείμενο (λ.χ. η λύση του γάμου, η προσβολή της πατρότητας κτλ). Η ισχύς της διάταξης είναι για τις οικογενειακές διαφορές από την 15η Ιανουαρίου 2020, και από την 15η Μαρτίου 2020 για τις υπόλοιπες.
3. Στη διαδικασία διαμεσολάβησης τα μέρη παρίστανται υποχρεωτικά με το δικηγόρο τους.
4. Ο διαμεσολαβητής επιλέγεται ελεύθερα από τα μέρη. Ο χρόνος, ο τόπος και οι λεπτομέρειες διεξαγωγής της διαμεσολάβησης καθορίζονται από τους συμμετέχοντες και το διαμεσολαβητή. Η αμοιβή του διαμεσολαβητή καθορίζεται έπειτα από συμφωνία και κατά κανόνα βαρύνει τα μέρη κατ’ ισομοιρία.
5. Στις υποθέσεις με υποχρεωτική αρχική συνεδρία και σε περίπτωση που το ένα μέρος δεν συμμετάσχει στη διαδικασία αν και κλήθηκε, προβλέπεται χρηματική ποινή εις βάρος του που δεν μπορεί να είναι λιγότερη από 100 ευρώ και μεγαλύτερη από 500 ευρώ, και την οποία επιβάλει το δικαστήριο που επιλαμβάνεται της υπόθεσης αργότερα. Επίσης προβλέπεται ως δικαστικό έξοδο και η αμοιβή που έλαβε ο διαμεσολαβητής από το μέρος που κίνησε τη διαδικασία.
6. Ο διαμεσολαβητής υποχρεούται να μην αναλάβει την επίλυση της διαφοράς σε περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων και σε κάθε περίπτωση που υπάρχει κίνδυνος να επηρεαστεί η αμεροληψία και η ανεξαρτησία του.
7. Στη διαμεσολάβηση η διαδικασία είναι προφορική, δεν τηρούνται πρακτικά και οι συμμετέχοντες δεσμεύονται να τηρήσουν το απόρρητο της διαδικασίας. Όσα λέγονται και προτείνονται στο πλαίσιο διαμεσολάβησης, δεν δύναται να χρησιμοποιηθούν αργότερα ενώπιον δικαστηρίου. Η παραβίαση του απορρήτου επιφέρει και αστικές ευθύνες.
8. Σε περίπτωση επιτυχίας της διαμεσολάβησης, συντάσσεται πρακτικό που υπογράφεται από τα μέρη και το οποίο μπορεί ν’ αποκτήσει ισχύ εκτελεστού τίτλου. Σε περίπτωση αποτυχίας της διαμεσολάβησης, το πρακτικό υπογράφεται από το διαμεσολαβητή και υποχρεωτικά κατατίθεται στο δικαστήριο που επιλαμβάνεται της υπόθεσης αργότερα.

Σκοπός της διαμεσολάβησης δεν είναι η έκδοση απόφασης αλλά η επίτευξη μίας συμφωνίας δίκαιης και εφικτής για τα μέρη, χωρίς την καθυστέρηση και αβεβαιότητα που προκαλεί μια δικαστική διαμάχη.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο capital.gr