Edited by Nikos Siakantaris

According to the 50  of the Tax Procedure Code, the individuals who are managers, presidents, administrators, managing directors, chief executives to the management and liquidators of the legal persons and the legal entities at the time of their dissolution or merging, bear a personal and joint liability for the tax payment, the interests and the penalties, for which the legal persons and legal entities are liable, along with tax withheld, regardless the time of their assessment.

However, according to the proposed provision of the new law (expected to be passed in the next few day), there will be significant changes in the conditions that must be apply in order for someone to be responsible for his personal property.

Below you may find the full article in Greek

Του Νίκου Σιακαντάρη

Όπως είναι γνωστό, τα πρόσωπα που διοικούν ένα νομικό πρόσωπο ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα, με το σύνολο της προσωπικής τους περιουσίας, παράλληλα με το νομικό πρόσωπο για τις φορολογικές και ασφαλιστικές εταιρικές οφειλές.

Το παραπάνω προβλέπεται στο άρθρο 50 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας περί αλληλέγγυας ευθύνης (όπως ισχύει σήμερα), σύμφωνα με το οποίο οι διοικούντες νομικά πρόσωπα, δηλαδή οι πρόεδροι, διευθυντές, διαχειριστές, διευθύνοντες σύμβουλοι, εντεταλμένοι στη διοίκηση και εκκαθαριστές των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων κατά το χρόνο της διάλυσης ή συγχώνευσής τους, ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα για την πληρωμή τόκων, προστίμων και φόρων που οφείλονται από αυτά τα νομικά πρόσωπα, ανεξάρτητα μάλιστα από τον χρόνο βεβαίωσής τους ή την περίοδο που οι οφειλές αυτές αφορούν.

Για παράδειγμα, αν το 2019 βεβαιωθεί κάποιο ποσό φόρου (εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ κ.λπ.) ή προστίμου που αφορά στη χρήση 2014, τότε η οφειλή βεβαιώνεται ως εξής:

1. Στο νομικό πρόσωπο
2. Στον τελευταίο εν ενεργεία νόμιμο εκπρόσωπο
3. Στον νόμιμο εκπρόσωπο κατά τον χρόνο που γεννήθηκε η οφειλή (στο παράδειγμα μας το 2014)

Αν μάλιστα το παραπάνω ποσό αφορούσε σε ΦΠΑ τότε υπεύθυνοι για την αποπληρωμή του θα ήταν όλοι οι διοικούντες από την χρήση 2014 και εφεξής, ακόμα και αν η εταιρεία δεν υπέπεσε σε καμία παράβαση κατά τον χρόνο που συμμετείχαν οι ίδιοι στην διοίκηση .  Έτσι για παράδειγμα εάν η εταιρία το 2015 και το 2017 είχε άλλο νόμιμο εκπρόσωπο τότε η παραπάνω οφειλή βεβαιώνεται ως εξής:

1. Στην εταιρεία
2. Στον τελευταίο εν ενεργεία νόμιμο εκπρόσωπο
3. Στον νόμιμο εκπρόσωπο κατά τον χρόνο που γεννήθηκε η οφειλή (στο παράδειγμα το 2014)
4. Στον νόμιμο εκπρόσωπο κατά την χρήση του 2015
5. Στον νόμιμο εκπρόσωπο κατά την χρήση του 2017

Παράλληλα τα πρόσωπα αυτά βρίσκονται αντιμέτωπα με βαρύτατες πολλές φορές ποινικές κυρώσεις σε βαθμό κακουργήματος για παραβάσεις που ούτε γνώριζαν αλλά ούτε και θα μπορούσαν να γνωρίζουν.

Επιπρόσθετα και με αφορμή την απόπειρα έκδοσης φορολογικής ενημερότητας τα ανωτέρω πρόσωπα πληροφορούνται ότι αυτή δεν μπορεί να εκδοθεί εξαιτίας ύπαρξης οφειλής κάποιου νομικού προσώπου στο οποίο συμμετείχαν πριν πολλά χρόνια και ως εκ τούτου μια σειρά από πράξεις που τους αφορούν προσωπικά δεν μπορούν να υλοποιηθούν.

Τέλος, για ακόμα μία φορά συνεπείς φορολογούμενοι γίνονταν δέσμιοι παρωχημένων και αναχρονιστικών διατάξεων που οδηγούσε στην άρνηση σοβαρών στελεχών να διορισθούν σε θέσεις ευθύνης, δεδομένου του φόβου τούς ενδεχομένως να εμπλακούν σε μια διαδικασία επώδυνη για τους ίδιους μελλοντικά.

Με τις προτεινόμενες διατάξεις του νέου φορολογικού νομοσχεδίου το οποίο αναμένεται να ψηφισθεί εντός των επόμενων ημερών, η παραπάνω διάταξη αλλάζει σημαντικά. Έτσι, προκειμένου κάποιος από τους διοικούντες να θεωρηθεί ότι ευθύνεται με την προσωπική του περιουσία για τις εταιρικές οφειλές προς το Δημόσιο θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά οι κατωτέρω προϋποθέσεις:

α. να συμμετείχε στην διοίκηση κατά τη διάρκεια λειτουργίας του νομικού προσώπου είτε κατά τον χρόνο λύσης, διάλυσης ή συγχώνευσής του,

β. οι οφειλές να γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διοικούντα και

γ. οι οφειλές να μην καταβλήθηκαν ή αποδόθηκαν στο Δημόσιο από υπαιτιότητά του.

Ο όρος υπαιτιότητα αναμένεται να διευκρινιστεί με οδηγία της ΑΑΔΕ και να οριστεί μαχητό τεκμήριο έλλειψης υπαιτιότητας.

Με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις πλέον ο κάθε νόμιμος εκπρόσωπος εταιρείας θα καθίσταται συν-υπόχρεος για εταιρικές οφειλές μόνο για τον χρόνο που ο ίδιος ασκούσε την διοίκηση της εταιρίας και στον βαθμό που οι οφειλές δεν αποδόθηκαν στο Δημόσιο από υπαιτιότητα του.

Προβλέπεται μάλιστα οι νέες αυτές διατάξεις, να έχουν αναδρομική ισχύ με την έννοια ότι οφειλές που κατά την θέση σε ισχύ του νόμου (όπως τελικά θα ψηφιστεί) έχουν βεβαιωθεί σε βάρος προσώπων ως αλληλεγύως ευθυνόμενων σύμφωνα με τις προηγούμενες διατάξεις και δεν έχουν καταβληθεί, παύουν να βαραίνουν τα πρόσωπα.  Θα απαιτηθεί ωστόσο υποβολή αίτησης στην αρχή που προέβη στις σχετικές ενέργειες αναζήτησης της ευθύνης εντός τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση του νόμου.